اینکه به راحتی مرا سپرده ای به دست روزگار نمی دانم دلیلش چیست...اینکه به راحتی نیستی و به نظر خودَت نبودنَت عادیست را نمی دانم به چه علت است...اینکه به راحتی روزت را شب می کنی بی آنکه بدانی من چگونه ام، نفس می کشم ؟زنده ام؟خوبم؟ نمی دانم چرا...
اما این را خوب می دانم که انسان موجود عادت پذیریست
بسیار زود عادت می کند کسی صبح ها به او صبح به خیر نگوید
بسیار زود عادت می کند منتظر نباشد کسی با او تماس بگیرد و بپرسد کجایی چه خبر!
بسیار زود عادت می کند شبها موقع خواب که میشود کسی به یاد او چشمهایش را نبندد.
آدم ها دیر یا زود یاد میگیرند وابستگی هایشان را کنار بگذارند و ترک کنند هر چند با درد.
کاش وقتی نرسی که عادت کرده باشم به نبودنت، به ندیدنت ،به لمس نکردنت، نبوسیدنت و به نبودن آغوشت...کاش دیر نرسی